Na een interne verhuizing kwamen mijn collega’s (en ik) in een hele grote kamer. De vloer zag er wat gebruikt uit, dus ik bood aan om een leuk vloerkleed voor ze te haken. Het vloerkleed kwam op de ‘to do’-lijst. Na wat overleg links en rechts wilden ze eigenlijk liever iets voor op tafel. Voor de gezelligheid. Het leek me een mooi afscheidscadeau, dus ik ben de gehaakte tafelloper afgelopen week gaan langsbrengen.

Leven van een freelancer

Ik werk nu zo’n tien jaar als zelfstandig communicatieadviseur. Nu ik dit opschrijf denk ik: ‘Jeetje, alweer tien jaar!’ In die tien jaar ben ik bij veel verschillende opdrachtgevers geweest, en elke keer heb ik het weer naar mijn zin. Dat komt omdat ik een leuke opdracht heb, en ook omdat ik superleuke nieuwe collega’s ontmoet. Elke keer ook is de verleiding om in dienst te komen best groot. En toch doe ik het steeds niet. Waarom dan niet hè? Dat is natuurlijk de hamvraag.

Dan denk ik aan de redenen dat ik ben gaan freelancen – meer vrijheid, eigen keuzes maken, geen verplichtingen, nieuwe richtingen inslaan, uitproberen, ook nee kunnen zeggen, en vooral de vrijheid – en dan wordt het heel lastig voor mij om daar een passende vaste baan bij te vinden. Of misschien kan ik beter zeggen, ben ik voor een werkgever misschien een minder goede partij omdat ik graag mijn eigen gang ga. Kies maar.

Nog meer overwegingen

Nu heb ik de afgelopen jaren op verschillende opdrachten gewerkt bij dezelfde opdrachtgever: Veiligheidsregio Hollands Midden. Eerst bij team communicatie en later bij team crisisbeheersing. En bij dat laatste team heb ik heel serieus echt overwogen om te blijven. Want, daar kreeg ik heel veel vrijheid, had ik hele fijne en leuke collega’s, voelde ik me echt heel erg thuis en kon ik uitproberen. En ik vond ik het dan ook echt heel erg om weer weg te gaan. Vooral ook omdat ik iedereen zo zou missen.

Inmiddels zijn we een half jaar verder, en heb ik bij een andere opdrachtgever ook weer hele leuke collega’s en een mooie opdracht. En weet ik weer zeker dat het freelance bestaan echt bij mij past. Wat ik daarmee wil zeggen, is dat het dus eigenlijk met fijne collega’s altijd leuk leuk werken is. Dus, als je je werk niet meer leuk vindt maar je collega’s nog wel, dan is mijn advies toch om een andere baan te gaan zoeken. Want, leuke collega’s heb je overal is mijn ervaring. Neemt niet weg dat ik mensen ga missen, maar daar is wat aan te doen!

Gehaakte tafelloper

Maar goed. Even terug naar de nieuwe kamer van mijn oude collega’s: iets voor op tafel was dus de wens. Een vloerkleed leek hen ook wel leuk, alleen dat is niet zo praktisch met al hun heen en weer geloop (want stil zitten doen ze niet daar hoor!). Nu had ik in die periode een paar baby’s op komst waar ik een paar projecten voor had lopen, dus moesten ze even wachten. Maar, ik had al wel een idee voor een gehaakte tafelloper. Dat borrelt zo op tijdens het haken :-). En, in het kader van mijn project ‘hoe kom ik van mijn restjes af’ ging ik aan de slag met de gehaakte tafelloper in veel verschillende kleuren. Ik gebruikte restjes van Drops Paris, Yarn&Color Epic en Scheepjes Cahlista. Het patroon vind je op de patronenpagina.

Ik heb de tafelloper afgelopen week langsgebracht – zag ik mijn oude collega’s ook weer – en ze leken er erg blij mee! Wil jij ook zo’n leuke tafelloper? Of een ander handgemaakt product cadeau doen? Ik hoor het graag!